کشت| نمونه ها (خلط، مایع مغزی نخاعی، بیوپسی و...) را می توان در محیط های سابورود آگار یا سابورود آگار (بدون سیکلوهگزامید) و یا اختصاصی محیط دانه نیجر (شیلدز- آیلو یا Bird seed agar)کشت داد،

• تجزیه دی هیروکسی فیل آلانین در مجیط نیجر بوسیله آنزیم فنل اکسیداز قارچ باعث رنگ قهوهای کلنی میشود
• نمونه گیری CSFبا پونکسیون لومبار (L4-L5)
• تغییرات مایع نخاع درکریپتوکوکوزیس CNS

سانتریفوژ و سپس از رسوب: لام مستقیم (مرکب چین) و کشت رسوب (Sc, Niger seed agar)

مایع رویی: در کریپتوکوکوزیس CNSمایع CSF کدر، لکوسیتوز بالا، میزان پروتیئن بالا تر از میزان طبیعی( mg/100cc500-400)، میزان قند کمتر از میزان طبیعی (mg/100cc15-10) و میزان کلرور کمتر از میزان نرمال

•  نمونه: خلط واستفاده از تست سرولوژی لاتکس اگلوتیناسیون
• آزمایش مستقیم: رنگ آمیزی نمونه با مركب چین برای مشاهده كپسول بصورت هاله ای در اطراف مخمر
• كشت: محیط سابورو 

تشخیص آزمایشگاهی آسپرژیلوس

گونه های آسپرژیلوس از مهمترین آلوده کننده های هوا می باشند و در تمام سطوح بدن، زخمها، پوست، دهان، ریه و غیره دیده می شوند، پس برای اثبات بیماری باید چندین بار آسپرژیلوس را از نمونه جدا کرد و یا از یک نمونه چندین کلونی در محیط کشت مجزا نمود آزمایش مستقیم و کشت نیز باید هر دو مثبت شود.

• نمونه گیری: خلط، شستشوی برونش(لاواژ)، چرک و...

در آسپرژیلوما آزمایش مستقیم و کشت خلط ارزشی ندارد و تشخیص با رادیوگرافی و CT Scan امکان پذیر است

آزمایش مستقیم|گونه های آسپرژیلوس در بافت اغلب به شکل میسلیومهای دو شاخه ای  Dicotomus (با زاویه 45 درجه و به قطر 5/2 تا 8 میکرومتر) و با جدار عرضی قابل مشاهده می باشد.

• کشت: محیط Sc

عوامل بیماریزا تقریباً در کلیه محیطهای کشت بخوبی رشد می نمایند و تنها نسبت به سیکلوهگزیمید حساس می باشند.اغلب آسپرژیلوسهای بیماریزا در حرارت 37 درجه سانتیگراد رشد بهتری دارند. تشخیص گونه های مختلف آسپرژیلوس بر اساس خصوصیات کلونی، مشخصات کونیدی، وزیکول و کونیدیوفور امکان پذیر است.

ایمنی وسرم شناسی| تستهای سرولوژیک نیز گاهی در تشخیص اشکال مختلف آسپرژیلوزیس موثر می باشند.

بهترین وسیله استفاده از روش ایمونودیفوزیون (ID) است. به نظر میرسد که روش فلورسنت آنتی بادی غیرمستقیم (IFA) نیز روش موثری در تشخیص آسپرژیلوزیس به حساب آید.